Vrlo rano, već u 11. veku, tenis se pojavljuje kao igra, različita od današnje. Začeci tenisa nastali su u Egiptu i Grčkoj, a pominje se i stari Rim. Krajem 18. i početkom 19. veka tenis se pojavljuje i u Francuskoj, gde tenisko igralište dobija dimenzije, reket dobija formu i gde se ovaj sport igra u hali dimenzija 30×10 metara. Mrežu zamenjuje razapeti konopac na visini oko 2 metra a reket daska slična je kuhinjskoj dasci. Lopta je kožna i napunjena kosom.
Oko polovine 16. veka, prvi put se pominje drveni reket-ram našpanovan kožnim trakama ili žicama napravljenim od creva. Krajem 16. i početkom 17. veka, tenis postaje omiljena igra u celoj zapadnoj Evropi, naročito u Francuskoj gde je do 1657. godine izgrađeno čak 117 igrališta i „kuća za loptanje“. Rođenjem današnjeg tenisa smatra je 1847. godina i tada su formirana igrališta i pravila tenisa slična današnjim.
Pretpostavka je da je tenis dobio ime od stare francuske reči „teniz“ što u prevodu znači pažnja, a koju su igrači uzvikivali prilikom početka igre. To se desilo najverovatnije kada je iz Francuske tenis prelazio u Englesku, a Englezi nisu razumeli francusku reč „teniz“, već su je izgovarali sa „tenis“. Tako se ova reč odomaćila i upotrebljava se do današnjih dana. U daljem periodu razvoja ovog sporta, dimenzije igrališta i pravila igre se menjaju.
All England Crocquet Club uočio je naglu popularnost tenisa i već 1875. godine sagrađeno je igralište za tenis, sledeće godine još četiri terena. Godine 1877. klub menja ime u All England Crocquet and Lawn Tennis Club. Tri meseca kasnije, organizovan je prvi turnir, nadaleko poznati Wimbledon. Dvadeset i dva učesnika borila su se od 09. do 14. juna 1877. godine, i u finalu pred dve stotine radoznalih gledalaca Spencer William Gore pobedio je W.C.Marchala rezultatom 6:1, 6:2, 6:4, i tako postao prvi pobednik Wimbledona i neslužbeni svetski prvak.
Tadašnje dimenzije terena iznosile su:16 jardi dužina, 9 jardi širina, a mreža je bila postavljena na visini od 122 santimetra. Šest godina kasnije, 1833. godine, visina mreže se menja i na sredini iznosi 91, a na krajevima mreže 106 santimetra.
Tokom godina koje su usledile, tenis se razvija u Engleskoj, Fransuskoj, Americi i Australiji, a danas se igra u celom svetu. Ovaj sport igra se u halama i na čistom vazduhu što predstavlja prednost u odnosu na druge sportove.
U svetu sporta, Davis Cup predstavlja najznačajnije ekipno takmičenje koje je dobilo ime po osnivaču i donatoru, amerikancu Dwight Filley Davisu. Ideja za osnivanje Davis Cupa rodila se jedne letnje noći 1889. godine. Dwight Filley Davis je, čitajući u novinama opis trka jahti za „Bokal amerike“, došao na ideju da bi bilo zgodno organizovati svake godine teniski susret između Amerike i Engleske, tada vodećih teniskih nacija. Ako se ideja ostvari i takmičenje uspe, ovom takmičenju mogle bi pristupiti i druge zemlje.
Naravno, tako je i bilo. Najpre je trebalo osigurati jedan trofej i Dwight se nadao da će nagovoriti svog oca da kupi bokal koji bi bio prelazni i poklanjao bi se pobedniku. Dwightov otac je pristao i očevim novcima, sa tadašnjih 295 dolara, kupljena je srebrna „salatara“ sa zlatnim nitima, a teniski savezi SAD i Engleske pristali su da se takmiče. Tako je nakon jedne egzibicije sazrela ideja o takmičenju koje se pretvorilo u jedno od najvećih takmičenja na svetu. Prvi susret u okviru Davis Cup takmičenja organizovan je 1900. godine na igralištu Longwood, u predgrađu Bostona.
Vođa američkog tima bio je Davis čija je ekipa pobedila engleski tim sa 5:0. Amerikanci su na dostojan način proslavili osvajanje Davisovog trofeja teškog 217 unci:napunili su salataru sa 37 boca šampanjca i zajedno sa protivnicima, sudijama i funkcionerima ispili do dna.
